Η Πλατεία Συντάγματος η οποία απέχει μόλις λίγα βήματα από τον παραδοσιακό ξενώνα «Ναύπλιον 1841», έχει χαρακτηριστεί, όχι άδικα, η "καρδιά της πόλης". Όλοι οι δρόμοι, όλες οι βόλτες, οδηγούν στην ιστορική πλατεία με τα επιβλητικά κτίρια και τα πολυσύχναστα καφέ.

Από τη μικρή ταράτσα του ξενώνα «Ναύπλιον 1841» βλέπεις τα σπίτια της παλιάς πόλης και ένα μέρος της Ακροναυπλίας όπου δεσπόζει το πέτρινο ρολόι. Τη βραχώδη αυτή χερσόνησο οι Τούρκοι την είχαν ονομάσει "Ιτς Καλέ" που σημαίνει "εσωτερικό φρούριο" και επί αιώνες η Ακροναυπλία αποτελούσε το φυσικό φρούριο του Ναυπλίου.

Τριακόσια μέτρα ανατολικά από τον ξενώνα «Ναύπλιον 1841», βαδίζοντας ευθεία στην οδό Καποδιστρίου και στη συνέχεια ως το τέλος της οδού Παπανικολάου, θα βρεθείτε μπροστά στο αναστηλωμένο ιστορικό μνημείο της πόλης του Ναυπλίου: την Πύλη της Ξηράς. Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, πήρε το όνομα της επειδή έως αυτό το σημείο έφτανε η θάλασσα.

Στην ανατολική πλευρά της πλατείας Συντάγματος είναι το Παλιό Τζαμί το οποίο χρονολογείται από την περίοδο της πρώτης τουρκοκρατίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο χώρος λειτούργησε ως θέατρο ενώ για πολλά χρόνια μετά τα μέσα του 20ου αιώνα στεγαζόταν ο κινηματογράφος Τριανόν. Σήμερα χρησιμοποιείται για εκδηλώσεις, εκθέσεις και θεατρικές παραστάσεις από το Δημοτικό Θέατρο Ναυπλίου.

Ο τρούλος που φαίνεται από την πλευρά της εισόδου του ξενώνα «Ναύπλιον 1841» προς τα δεξιά στο τέλος της οδού Καποδιστρίου, ανήκει στο πρώην τζαμί του Αγά - πασά, το οποίο αποτέλεσε την πρώτη Βουλή των Ελλήνων μετά την Επανάσταση του 1821, από το 1825 έως το 1826. Από τότε έμεινε γνωστό ως Βουλευτικό.

Σήμα κατατεθέν της πόλης του Ναυπλίου το ενετικό κάστρο Μπούρτζι που σημαίνει πύργος, έπαιξε το ρόλο του ακοίμητου φρουρού για τις επιθέσεις από τη θάλασσα. Το οικοδόμησαν το 1473 οι Ενετοί πάνω στη βραχονησίδα του Αγίου Θεοδώρου, στο κέντρο του λιμανιού, όπου ήταν χτισμένος βυζαντινός ναός. Για να βρεθείτε απέναντι από το Μπούρτζι θα περπατήσετε λιγότερα από 300 μέτρα από τον ξενώνα «Ναύπλιον 1841».

Από την άκρη της ταράτσας του ξενώνα «Ναύπλιον 1841» αν κοιτάξεις ανατολικά, προβάλλει επιβλητικό το Παλαμήδι. Το φρούριο που έχτισαν οι Ενετοί στις αρχές του 18ου αιώνα από το 1711 έως το 1714 με τους οκτώ αυτοτελείς προμαχώνες για την αντιμετώπιση των εχθρών. Το Παλαμήδι υπήρξε φρούριο, στρατώνας, αλλά και φυλακές όπου την περίοδο της αντιβασιλείας το 1833 φυλακίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Για να ανεβείτε στο Παλαμήδι μπορείτε να πάτε από τα σκαλοπάτια, αν αντέχετε, ή από το δρόμο με αυτοκίνητο. Η θέα από τους προμαχώνες θα σας ανταμείψει καθώς θα δείτε την Ακροναυπλία από ψηλά, αλλά και την πόλη του Ναυπλίου σαν να βρίσκεστε σε αεροπλάνο.

Τετρακόσια μέτρα δυτικά από τον ξενώνα «Ναύπλιον 1841» θα βρεθείτε στον προμαχώνα "Πέντε Αδέλφια". Πρόκειται για τα πέντε κανόνια που είναι τοποθετημένα στον μόνο σωζόμενο προμαχώνα της οχύρωσης της πόλης ο οποίος χτίστηκε από τους Ενετούς στα τέλη του 15ου αιώνα. Από εκεί οι φωτογραφίες με φόντο το Μπούρτζι είναι θαυμάσιες.

Το Λιοντάρι των Βαυαρών είναι λαξευμένο σε ένα βράχο κοντά στην εκκλησία των Αγίων Πάντων στη συνοικία της Πρόνοιας. Είναι από τα σημαντικότερα μνημεία του 19ου αιώνα και το φιλοτέχνησε ο Γερμανός Κρίστιαν Ζίγκελ, ο πρώτος καθηγητής γλυπτικής στο Πολυτεχνείο της Αθήνας. Τη χρονιά που ο Γερμανός γλύπτης φιλοτεχνούσε το λιοντάρι, στο κέντρο της παλιάς πόλης χτιζόταν το κτίριο στο οποίο σήμερα στεγάζεται ο παραδοσιακός ξενώνας «Ναύπλιον 1841».

Από την είσοδο του ξενώνα «Ναύπλιον 1841» αλλά και από το μπαλκόνι από πάνω, φαίνεται σε απόσταση 70 μέτρων η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα έξω από την οποία δολοφονήθηκε ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας στις 27 Σεπτεμβρίου 1831. Δίπλα στη μαρμάρινη είσοδο υπάρχει γυάλινη προθήκη όπου καταδεικνύεται το σημείο στο οποίο σφηνώθηκε η μοιραία σφαίρα.

Ακριβώς στην ίδια απόσταση από ότι η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα από τον ξενώνα «Ναύπλιον 1841», αλλά από την αντίθετη πλευρά και αφού ανεβείτε λίγα σκαλοπάτια θα βρείτε την πιο παλιά εκκλησία του Ναυπλίου, την Αγία Σοφία. Χτισμένη περίπου τον 11ο με 12ο αιώνα είναι η παλαιότερη από τις εκκλησίες που ξέφυγαν από τη μανία των κατακτητών.

Μία από τις αγαπημένες βόλτες των κατοίκων και των επισκεπτών του Ναυπλίου είναι ο "Γύρος της Αρβανιτιάς" κάτω από τα τείχη της Ακροναυπλίας. Από τον ξενώνα «Ναύπλιον 1841» κάνοντας το "Γύρο της Αρβανιτιάς" θα περπατήσετε περίπου 2 χιλιόμετρα.

Είναι από τους πιο ρομαντικούς περιπάτους να αφήνεις πίσω σου το λιμάνι και τη βουή της πόλης και να βρίσκεσαι σε μια πευκόφυτη περιοχή στη δυτική πλαγιά της Ακροναυπλίας. Ανεβαίνοντας τα πλατύσκαλα αριστερά μετά το εικονοστάσι θα βρεθείς μετά από λίγο μπροστά σε ένα μοναδικό εκκλησάκι χτισμένο μέσα στο βράχο που στέκει εκεί πολλούς αιώνες. Είναι η Παναγίτσα, η Παναγία της Σπηλιάς, η Santa Maria della Grotta όπως την είχαν ονομάσει οι Βενετοί.

Η λεωφόρος Αμαλίας ανακατασκευάστηκε και με το νέο πλακόστρωτο αναδεικνύονται τα παλαιά τείχη της πόλης. Σε μικρή απόσταση από τον ξενώνα «Ναύπλιον 1841» αφού διασχίσετε το ανατολικό μέρος της πλατείας Συντάγματος θα βρεθείτε στην λεωφόρο Αμαλίας και θα δείτε μέρος των παλαιών τειχών όπως τα ανάδειξαν οι αρχαιολόγοι για να γίνει αντιληπτή η οχύρωση της πόλης του Ναυπλίου, όπως ήταν πριν από 6 αιώνες.

Βγαίνοντας από την πόρτα του ξενώνα «Ναύπλιον 1841» κάτω από τα πέτρινα σκαλοπάτια που θα δείτε στα αριστερά σας, υπάρχει μια οθωμανική βρύση με επιγραφή από την εποχή που η πόλη ήταν υπό τουρκική κατοχή. Περπατώντας ευθεία προς τον Άγιο Σπυρίδωνα θα δείτε άλλη μια τέτοια κρήνη ακριβώς απέναντι από την είσοδο του ναού. Λίγο πιο κάτω στην πλατεία του Αγίου Σπυρίδωνα απέναντι από το άγαλμα του ποιητή Άγγελου Τερζάκη υπάρχει και τρίτη οθωμανική κρήνη. Όλες μοιάζουν ενσωματωμένες στους τοίχους των σπιτιών, ωστόσο αποτελούν αξιοθαύμαστα στοιχεία της οθωμανικής αρχιτεκτονικής.